V.V. Waterloo 1 - FC VVC 1 uitslag: 2 - 2 (1 - 2)

Er stond nogal wat te gebeuren deze zaterdag en vanwege de wedstrijd van ons aller Oranje om 16:00 tegen de VS, werd besloten de wedstrijd tegen Waterloo in Driehuis reeds om 13:00 aan te vangen.

Vroeg verzamelen dus – 11:00 - maar dat was voor de boys geen probleem. Niets te vinden over de club Waterloo, anders dan een facebook pagina (waar de laatste posts echter van 2019 lijken te dateren) en wat overlevering die trainers met elkaar delen. Een gevaarlijke outsider deze club, want ongemerkt staan ze toch dichtbij de koppositie, 5 punten namelijk achter ons, met een wedstrijd minder gespeeld.

Aangekomen op het sportpark kunnen we eigenlijk alleen spreken van een enigszins teleurstellende ambiance, kortweg een troosteloze ervaring. Het weer speelde ook niet echt mee, want bitterkoud, maar goed, het was de laatste wedstrijd voor ons, voordat de winterstop aanbreekt en we pas weer 21 januari 2023 de race richting het kampioenschap weer kunnen hervatten.

Kleine aanpassing in de opstelling want Stef ondervindt weer last van een oude blessure, dus hoopt gedurende de winterstop voldoende te herstellen om dan weer van de partij te zijn. Mike dan op zijn plek, terwijl Joes vandaag de voorkeur genoot op rechtsbuiten.

Het begin van de wedstrijd was onrustig, mede ingegeven door een nogal hobbelig grasveld, maar ook door onzorgvuldigheid in de passing en elkaar niet voldoende opties voor afspeelmogelijkheden te geven. Daardoor ontstonden er veel duels, waarin zeker Waterloo fel partij gaf. De keeper bleek niet al te betrouwbaar als ie onder druk zou worden gezet en na ongeveer een kwartier gebeurde dat heel goed door Marwan, waardoor de slecht getrapte bal van de Waterloo goalie voor de voeten kwam van Mike. Deze aarzelde geen moment en plaatste de bal vanaf een meter of dertig in het lege doel. Los van de iets minder fluwelen techniek van Mike, riep dit toch beelden op van de goal van Ziyech tegen Canada op het WK in Qatar☺.

Heel erg lang konden we niet genieten van deze voorsprong, want Remco beging een nogal ongelukkige overtreding in de zestien, waar de nummer 10 van Waterloo wel raad mee wist. Ondanks onze aanbeveling vanaf de kant naar Neal, om te blijven staan, koos hij een hoek, waarna de penalty Panenka waardig achter hem tegen het net plofte. Daarmee was de stand weer in evenwicht, tot ontsteltenis van de meegereisde supporters en geblesseerde kameraden. Dank voor de support!

Het was toch vooral VVC dat gevaarlijk was en kansen creëerde tot dan toe. Zo was er na een half uur spelen een schitterend genomen vrije trap van Dylan over de verdediging heen, die Marco op waarde schatte, maar de bal net op de paal gleed. Even later was het wel raak, toen Mike een toegekende vrije trap heel snel nam en via een combinatie van Daniël en Joes de voorzet door Marco prachtig bij de eerste paal werd binnen getikt.

Op slag van rust was de marge bijna twee doelpunten toen een weer slecht uitgetrapte bal van de Waterloo doelman voor onrust zorgde, maar zowel Marwan als Kevin waren net niet in staat het beslissende – en bevrijdende – tikje te geven. Zo brak de rust aan met een minimale, maar wel verdiende voorsprong.

In de rust moest Tom invallen voor de toch niet helemaal okselfrisse Remco en bleef het devies om toch vooral snel die derde te maken, omdat werd ingeschat dat het Waterloose verzet dan wel gebroken zou zijn.

Waterloo zelf had echter (vanzelfsprekend) hele andere ideeën en stroopte de mouwen nog maar eens extra op, om een gelijkmaker en misschien meer uit deze pot te halen. De wedstrijd werd harder en de wat wisselend fluitende leidsman had grote moeite om één en ander in goede banen te leiden. Het spel golfde wat op en neer, zonder dat beide doelmannen écht handelend hoefden op te treden. De grootste kans op de derde treffer was voor Marwan, die vanaf de linkerflank heerlijk een aantal spelers voorbij dribbelde, maar net toen hij wilde afdrukken geblokkeerd werd. Jammer, maar helaas.

De moegestreden Joes werd vervangen door Donny, maar VVC moest zich toch meer en meer wapenen tegen het opportunistische spel van Waterloo en de ene na de andere vrije trap en corner werden in de doelmond geslingerd. Bij één zo’n corner liet Neal zich vast zetten en kon in de scrimmage Waterloo de gelijkmaker op het scorebord brengen. Op dat moment misschien ook wel terecht, want VVC kwam niet meer aan goed aanvalsspel toe en was bovendien erg onrustig.

Aanvallende wissels mochten ook niet meer baten en daarenboven werd naar onze waarneming ook iets te vroeg afgefloten, zodat we wederom met een gelijkspel huiswaarts keerden. Nog steeds ongeslagen en bovenaan, dat wel. Maar wetende dat er volgende week nog een volledig programma afgewerkt zal worden en wij vrij zijn, kunnen Hoofddorp en Parkstad ons voorbij streven, terwijl Velsenoord op gelijke hoogte zou kunnen komen. De balans opmakend hebben we 10 wedstrijden gespeeld, 5x gewonnen en 5x gelijk. Een situatie waar we allemaal vooraf voor zouden hebben getekend, maar één keer terugkijkend, had er meer ingezeten.

Anyway, we hebben nog een wedstrijd of 14 te gaan, dus kan er nog van alles gebeuren. Eerst genieten van het allerfoutste Kerstfeest op de club vrijdag 16 december, mooie tijden met dierbaren, familie en vrienden, alvorens we een Nieuwjaars activiteit hebben op 7 januari en een trainingskamp het weekend daarna. Dan op 21 januari naar Velsenoord, ook een concurrent in de bovenste regionen, dus hoop dat we er allemaal tegen die tijd weer allemaal staan.

Weer op de club aangekomen en enigszins bijgekomen van de teleurstelling, wachtte ons een uitbundig feestje met de wedstrijd van Nederland tegen de VS, die klinkend werd gewonnen en de sfeer in de kantine in ieder geval deed exploderen. Weer top geregeld door de club en een feest voor iedereen!

Rest mij iedereen een hele mooie tijd te wensen, dank voor de support aan onze boys – op wat voor manier dan ook – en hopelijk allemaal gezond en wel weer langs de lijn in het nieuwe jaar.

Sportieve groet en tot volgend jaar
AJ