Wijk aan Zee 1 - FC VVC 1 uitslag: 1 - 1 (0 - 0)

Alweer een totaal onbekende tegenstander in de krochten van de zaterdag 4e klasse B. Sportpark Doolhof aan de Duinrand, hoe idyllisch klinkt dat, als je onder de rook van Tata Steel (beter bekend als de voormalige Hoogovens) gaat spelen.

Een enig desolaat optrekje aan de duinrand, waar overigens wel een mooie tribune staat, maar verder alleen een heerlijk winters zonnetje het geheel een minder troosteloze aanblik deed hebben. Toch waren er weer diverse supporters afgereisd naar Wijk aan Zee, om hun cluppie aan te moedigen.

Tom weer enigszins terug van zijn blessure mee met de Onder 23, Louis voor langere tijd aan de kant vanwege gescheurde enkelbanden en Dylan afwezig, noopten tot kleine omzettingen in vergelijking met vorige week. Brian nam de plek van Dylan in als controlerende middenvelder en Daan startte als rechtsback in plaats van Daniël.

Tja, wat valt er dan verder over de eerste helft te vertellen. VVC hanteerde in navolging van Wijk aan Zee de lange bal en speelde niet het spelletje dat voetbal zo mooi kan maken en waar VVC zo goed in is - of beter - kan zijn. Het eerste gevaar kwam overigens wel van VVC, maar dat was een individuele actie van Marwan, die handig bij zijn tegenstander wegdraaide en de keeper probeerde in te korte hoek te verschalken. En het moet gezegd, in de beginfase was VVC wat aanvallender ingesteld en loerden de kustbewoners meer op de counter. De volgende kans kwam door slecht uitverdedigen van Wijk aan Zee, maar deze kans was helaas niet aan Marco besteed.

Daarna golfde het spel wat op en neer, Wijk aan Zee werd via afstandsschoten gevaarlijk, maar vond Neal op zijn plek, terwijl een perfecte voorzet van Marwan na goed doorgaan van Nima, door Marco werd geschampt met het hoofd. Datzelfde gebeurde Emile even later waarbij zijn kopbal net naast plofte. Daan voelde zich niet helemaal 100% en was intussen vervangen door Daniël. Op slag van rust kreeg Wijk aan Zee hun grootste kans van de eerste helft: Een vrije schietkans, maar de bal ging – voor ons – net langs de goede kant van de paal. Zo brak de rust aan met een brilstand, waarbij er het nodige viel te verbeteren naar de tweede helft.

Dat pakte verkeerd uit, want Wijk aan Zee toonde aan dat ze nadrukkelijker op zoek waren naar de drie punten. Actiever, feller in de duels en met meer elan werd VVC bestreden. Toch was het weer een typisch geval van gemaakte afspraken niet nakomen, toen we na een goede aanval niet juist omschakelden en Wijk aan Zee via een goed uitgevoerde counter de - op dat moment verdiende - 1-0 op het scorebord bracht. Daar was wel het puntje van Daniël’s schoen voor nodig, dus extra zuur.

Gelukkig beschikken we over karakter en een aantal prima wissels achter de hand, die meer energie zouden moeten kunnen brengen. Met die gedachte werd de moegestreden Brian vervangen door Joes en nam Nima plaats op het middenveld, om het laatste half uur extra impulsen te creëren. Helaas voor ons werd de energie meer op de scheidsrechter gerichter dan op het eigen spel en incasseerde Joes geel voor doorlopend aanmerkingen maken op de leiding.

Doet ie echter wat het beste kan, namelijk zijn voeten laten spreken, dan levert dat gelijk gevaar op voor de tegenstander. Niet verwonderlijk dan ook, dat na een prachtige combinatie tussen Joes en Daniël de voorzet door Marco werd binnen gewerkt en de bevrijdende gelijkmaker een feit was.
Inmiddels was Remco ook vervangen door Robin, na een botsing met de spits van Wijk aan Zee en ging Kevin centraal achterin spelen.

De laatste 20 minuten zagen we dan eindelijk het VVC dat erin geloofde en verwoed op zoek ging naar de winnende treffer. Kansjes waren er zeker om dit te bewerkstelligen, alleen wilde de bal er niet in. Robin was misschien vlak voor tijd het dichtst bij de treffer, maar na goed doorgaan op de linkerflank ketste zijn inzet via de buitenkant van de paal achter.

Zo bleef het dus 1-1, wat gezien het spelbeeld van de hele wedsstrijd ook wel een terechte uitslag was. We zullen hier zelf lessen uit moeten trekken, om niet het NEC van de 4e klasse te worden. Nog steeds ongeslagen, dat wel, maar inmiddels al 4 gelijke spelen. Door het verrassende verlies van Parkstad tegen Jog Hercules, staan we nu alleen op kop, maar zoals gezegd, dat is niet onze eigen verdienste.
Het vergoelijkt misschien wel één en ander, maar de realiteit is dat we onszelf deze zaterdag ernstig tekort hebben gedaan. Feitelijk hebben we twee punten van onszelf verloren en dat is volslagen onnodig!

Wordt vervolgd tegen Haarlem-Kennemerland aanstaande zaterdag. De laatste thuiswedstrijd in 2022, voordat we nog een keer afreizen naar Waterloo op 3 december en we een winterstop mogen gaan houden tot 21 januari. We zullen dus deze twee wedstrijden werkelijk alles moeten geven, om als “Herbstmeister” te kunnen gaan genieten van deze welkome onderbreking!

Sportieve groet en tot volgende week
AJ