FC VVC 1 – V.V. Waterloo 1 Uitslag: 3 - 1 (3 – 1) GESTAAKT

Eindelijk een prachtig zonnetje en ondanks het feit dat op Koningsdag afgelopen niet is getraind,

maar wel aan teambuilding is gedaan op de diverse terrassen die ons centrum telt, stonden alle seinen op groen voor een lekker potje voetbal. Een enigszins desolaat complex, want uiteindelijk was onze wedstrijd de enige die gevoetbald zou worden in deze meivakantie.

En dan krijgt Jerry een belletje van de trainer van Waterloo dat ie maar met 6 man in Driehuis staat en de wedstrijd aan zich voorbij wil laten gaan. Met enige discussie kwamen er uiteindelijk 8 Waterloo spelers opdraven, maar wel op een tijdstip dat een warming up er niet meer inzat. Kortom, armoe troef en dan moet je jezelf toch opladen om zo’n wedstrijd in te gaan.

Marwan nog steeds niet van de partij en Remco ondervond nog te veel last van de neuskwetsuur, maar verder voltallige groep. Dus logischerwijs dezelfde 11 aan de aftrap als vorige week in Haarlem, tegen een bij elkaar geraapt 8-tal van Waterloo. Evengoed respect dat ze het in ieder geval wilden proberen en natuurlijk ook exceptioneel, dat je als trainer op de zaterdagochtend nog even vier afzeggingen voor je kiezen krijgt.

Het moest dus een wedstrijd worden die eigenlijk nooit een wedstrijd is geweest. En het enige dat je dan je ons team kunt verwijten, is dat er op geen enkel moment afspraken worden nagekomen en tot overmaat van ramp je nog een tegendoelpunt incasseert ook. Er was ooit een wijsgeer die ook een beetje kon voetballen die beroemd is geworden door zijn onnavolgbare uitspraken, maar deze is hier zeker van toepassing: “Voetbal is een simpel spelletje, maar het is moeilijk om simpel te voetballen”!

Als je tegen een ondertal speelt is het zaak om het veld breed te houden en dan de vrijstaande man te zoeken, want met 3 man meer zou dat toch moeten lukken. Helaas verzandden we té vaak in moeilijke voorzetten of schoten van afstand, of probeerden we via Marco te spelen, die constant wel twee man in zijn rug heeft.

Afijn, laat ik me beperken tot de schaarse hoogtepunten in de eerste helft: Al na vijf minuten schoot Donny kiezelhard en laag op doel, waar de keeper de grootste moeite mee had en Dylan vervolgens simpel de 1-0 kon binnenwerken. Het had een waarschuwing moeten zijn, maar uit niets stond opeens de enige voorhoedespeler van Waterloo oog in oog met Neal en hield die laatste ons via het been, op de been. Stef kon de 2-0 binnenschieten, maar omspeelde de keeper knap en schoot toen ietwat wild op de paal. Halverwege dan toch een counter en deze keer liet de spits Neal kansloos en was het 1-1.

Na een half uur spelen scoorde Nima de 2-1, na goed aangeven van Dylan en even later was het Joes die na een goeie spurt de 3-1 op het scorebord bracht. En daar zou het bij blijven, want ondanks dat wij alle vier wissels speeltijd wilden gunnen, kwam de scheidsrechter melden dat het niet verder kon, aangezien er bij Waterloo nog twee man niet verder konden en je reglementair niet tegen 6 man mag spelen. Einde oefening dus.

Afwachten wanneer we de tweede helft gaan uitspelen. Mijn eerste (wilde) gok is zaterdag a.s., wanneer we de wedstrijd in Haarlem tegen EDO voor de MidWest cup hadden gepland en daar moeten we dan ook weer een alternatief voor zoeken. Kortom nog even onzekerheid en zodra meer bekend, verneemt u dat via de site of de sociale kanalen.

Sportieve groet
AJ