Kagia 1 - FC VVC 1 uitslag: 3 - 0 (2 - 0)

Maar dan niet voor de Vennepers, want het was ten eerste Kagia dat de meeste aanspraak kon maken op de overwinning en daarmee tevens de 2^e periode binnen hengelde, in de race blijvend voor de hoofdprijs dit seizoen.

Want daar waar we bij het eerste treffen vorig jaar nog allebei puntloos onderaan bengelden, heeft Kagia reuzestappen gemaakt en weten we allemaal hoe VVC er nu voor staat. De enige manier om directe degradatie nog te ontlopen is een gat van 10 punten met Almere en KDO dichten. Een schier onmogelijke opgave, met nog 9 speelronden te gaan. Maar goed, de bal is rond en er zijn nog 27 punten te vergeven, redeneren we als iemand bij wie het glas altijd halfvol is.

Goed, de inzet was bekend vandaag, vandaar dat er in de eerste 25 minuten wel werd gevoetbald, maar de voorzichtigheid overheerste. Vanuit VVC oogpunt natuurlijk om zo lang mogelijk de nul te houden en mogelijkerwijs via een counter de punten binnen zien te halen, terwijl Kagia geduldig wachtte tot er een foutje aan Vennepse zijde kon worden afgestraft. Dit alles onder een heerlijk voorjaarszonnetje en een heerlijke entourage. Wel moet worden opgemerkt dat bij VVC de nodige basis spelers ontbraken. Zo waren Remco, Stef en Daniël op vakantie, reserve doelman Steve dito, terwijl Jesse bezigheden elders had.

Het eerste doelpunt viel uit een vrije trap, die heerlijk aangesneden van dichtbij achter de kansloze Neal werd gekopt. Het eerste gevaar van VVC kwam uit een voorzet, annex schot van Dylan, dat ternauwernood door de keeper tot corner werd verwerkt. We noteren hiervoor de 42^e minuut! Daan had inmiddels aangegeven toch last te hebben van de griep die hem eerder deze week velde, terwijl zijn broertje en medebezetter van het centrum van onze defensie, werkelijk de pannen van het dak speelde. Ongelukkig voor hem, was juist zijn balverlies na een goede ingreep, de opmaat naar de 2-0 op slag van rust.

Daan bleef in de kleedkamer achter en Emile kon zijn rentree in de hoofdmacht maken na een lange en vervelende schouderblessure. VVC kwam nog even goed weg toen alles en iedereen aan Lisserbroeker zijde aan een penalty dacht, maar even later werd een verre inworp ons alsnog fataal. Neal werd zichtbaar afgehouden, maar scheidrechter Hollander zag er geen overtreding in en was de stand 3-0. Even later redde Neal heel knap door een met uitgestoken been, de spits van de 4-0 af te houden.

Ondanks de vele wissels aan beide kanten, bleef de score staan. Ben kreeg nog een paar kansjes, waarvan er zeker wel één een doelpunt had verdiend, maar we zitten in die bepaalde hoek en eerlijk is eerlijk, vandaag kon er maar één team aanspraak maken op de overwinning en dat team maakte er na het laatste fluitsignaal, dan ook een heerlijk feestje van!

Uithuilen en opnieuw beginnen. Knokken voor de laatste strohalm, te beginnen met EMM volgende week, waar we moeten beginnen met de poging het gat naar Almere en KDO te verkleinen. Hopelijk treffen we er net zulke lenteachtige weersomstandigheden bij als deze zaterdag, dus hopelijk tot ziens aan de Montreallaan

Sportieve groet,
AJ