SCW 1 - FC VVC 1 uitslag: 0 - 3 (0 - 0)

Vandaag een wedstrijd die er nog toe doet in de strijd om de felbegeerde nacompetitie plaatsen en natuurlijk de derby tegen de buren uit Rijsenhout,

waar nog een appeltje mee te schillen was vanwege de thuisnederlaag eind 2023. Voorafgaand aan de derby een ludieke actie van VVC, als reactie op de gebeurtenissen eerder deze competitie. Waarvan we in ieder geval zeker weten dat VVC grondlegger is van het complex van SCW. (https://www.instagram.com/reel/C60Zg4dN8iM/?igsh=MWo1aWJoYWxmN3p2aQ==)  In welke hoedanigheid “complex” ook beschouwd mag worden. Maar dit terzijde, het gaat natuurlijk vooral om de wedstrijd zelf.

In een prachtige voorjaarszon werd er - na enig vuurwerk en het overhandigen van een bos bloemen namens FC VVC voor kampioen SCW – even na half drie afgetrapt. VVC in een opstelling welke vooral doos assistent trainer Frank was gemaakt, omdat Jerry afgelopen week van een welverdiende week vakantie kon genieten, en Frank de honneurs meer dan goed heeft waargenomen. Na telefonisch consult gaf ook Jerry zijn zegen aan de opstelling en zo gebeurde het dat Jesse doorschoof naar het middenveld voor meer creativiteit, samen met Stef en daarachter Dylan als controleur. De defensie met Daniël, Bodhi, Emile en Remco, terwijl de voorhoede vertrouwd was met Job vanaf links startend en verder Marco en Jamil.

De eerste helft was er vooral één van aftasten en kwam kansjes veelal uit de talrijke corners aan beide kanten. Meer venijnig was de knal van Jesse vanaf een meter of 20, na goed klaarleggen door Stef, of wat misschien wel een doelpunt had moeten zijn na ruim een half uur spelen. Job ging weer eens zijn directe tegenstander voorbij – na een schitterende uittrap van Neal - en leverde een puike voorzet af op Jamil, die alles goed deed. Timing ok, kopkracht ok, naar de grond ok, maar de keeper had een antwoord. Marco had in de rebound misschien wel moeten scoren, maar leverde uiteindelijk niet meer als een corner op.

Zo brak de rust aan met een brilstand en dat was gezien het spelbeeld misschien wel terecht, al had VVC iets meer scherpte in de duels en meer balbezit.

De tweede helft opende met enig gevaar van SCW, toen Neal niet geheel correct reageerde op een schotje van de SCW aanvaller en een corner moest toestaan. Remco onderschepte een SCW aanval en paste direct richting Marco die Jamil lanceerde. Zijn schot ging echter langs de keeper, maar naast het doel. Het was echter de opmaat voor de 0-1, toen Remco wederom een aanval onderschepte, over de hele breedte richting Daniël speelde en diens vroege voorzet werd door Jamil nu wel tot doelpunt gepromoveerd.

SCW probeerde met verzorgd balbezit de VVC verdediging te ontregelen, maar onze mannen gaven geen duimbreed toe deze middag. Sterker nog, het werd 0-2 toen eerst een schot van Daniël door de keeper tot corner werd verwerkt, maar uit deze hoekschop kon Bodhi geheel vrijstaand met een halve flying kick (zijn specialiteit naast koppen) de bevrijdende tweede treffer aantekenen.

Het werd tijd voor wissels, want het kunstgras, gecombineerd met de temperaturen deze middag en de geleverde energie kostte heel wat speler heel veel kracht. Job en Daniël werden vervangen door Joes en Donny. Na een vrije trap hoog over, kwam er voor SCW nog één grote kans na zo’n 70 minuten, maar een goal kon ternauwernood worden voorkomen, ten koste van een corner die niets opleverde. Dylan werd nog vervangen door Tom en even later konden ook Marwan en Robin hun opwachting maken ten koste van Remco en Jamil.

Uitgerekend de laatste twee invallers zorgden voor het slotakkoord toen de onvermoeibare Marco weer eens de verdediging zo opjaagde dat de bal voor de voeten van Marwan belandde, die het overzicht behield en zag dat Robin in nog betere scoringspositie stond en deze beheerst de bal tegen het niet liet doen ploffen.

Zo was de revanche compleet en floot niet lang daarna de scheidsrechter voor het einde. Blijdschap en ontlading maakten zich meester van de moegestreden VVC-ers. Als MVP is vandaag unaniem gekozen voor het gehele team, omdat na de decepties van de afgelopen twee wedstrijden, VVC er weer stond als één team, dat voor elkaar wilde strijden, maar ook “vuile” meters wilde maken. Kortom een prachtige, maar ook dik verdiende overwinning.

Zo is er een grote stap gezet richting het weer halen van de nacompetitie, al zullen de laatste twee wedstrijden daarin cruciaal zijn. Maar als de teamspirit zo blijft en we wederom op zo’n grote supportersschare mogen rekenen, ben ik ervan overtuigd, dat het goedkomt. Volgende week thuis tegen VVH/Velserbroek, een tegenstander waar we het altijd moeite tegen hebben (want alleen maar gelijke spelen), dus hopen we weer op alle mogelijke steun. Tot volgende week aan de Montreallaan!

Sportieve groet,
AJ