FC VVC 1 - SV Odijk 1 Uitslag: 1 - 1 (0 - 1) en 8-7 na strafschoppen

De aanloop naar de finale was natuurlijk zo gewoon mogelijk.

In die zin, dat we wisten dat Jesse er helaas niet bij kon zijn in verband met een wieler evenement waar hij al enige tijd geleden toegang had gekocht. Bodhi (langdurig) geblesseerd en Marwan voor werk in het buitenland, maar Tom weer terug van vakantie. Dus moest er wel enigszins worden geïmproviseerd op de trainingen, maar stond er een team dat er in alle opzichten klaar voor was.

Vanuit de sponsorcommissie waren twee bussen geregeld, bedankt namens de selectie:

• KAAKCHIRURGIE HAARLEMMERMEER
• DIJKSTERHUIS INSTALLATIETECHNIEK
• AMBIANCE HEKO BECEWE
• JEROEN STAMMES VAN LOON OP ZAND
• SLAGERIJ VAN DER MEER WORST IN DE BUS

Die bussen waren overigens heel snel volgeboekt om de selectie en staf, evenals de zich steeds verder uitbreidende supportersschare, naar Wilnis te rijden, want daar zou de finale gespeeld gaan worden. In goed overleg tussen beide verenigingen, was CSW zo vriendelijk om hun accommodatie ter beschikking te stellen, want voor beide opponenten een half uur rijden. Dat pakte uiteindelijk iets anders uit, want door de afsluiting van de A9, bleek de provinciale weg heel druk en moesten we een kleine vertraging incalculeren. Overigens wel indrukwekkend en bij mij zeker kippenvel opwekkend, als je dan ziet bij vertrek uit Nieuw-Vennep, hoeveel mensen er in een bus gaan.

Aangekomen in Wilnis een gezellige drukte, want ook CSW had iets van een familiedag of iets dergelijks, hetgeen het aantal toeschouwers alleen maar verhoogde. Ook Odijk had zich namelijk niet onbetuigd gelaten en kwam met een grote supportersschare uit Odijk aanzetten. Na de scheidsrechterlijke plichtplegingen kon er dan eindelijk afgetrapt worden, al moest er wel eerst gewacht worden tot een Odijkse gele gloed was verdwenen, waarna natuurlijk ook vanuit VVC nog het een en ander de lucht ingang, wat een sfeertje!

Odijk begon opportunistisch en eigenlijk was dat meteen de strijdwijze van onze opponenten. Met lange ballen proberen de twee spitsen in stelling te krijgen met een behendige nr. 10 daar omheen zwervend. Dat leverede al gelijk een paar corners op, waar onze defensie moeite genoeg mee had. Dat de wind straf richting Neal waaide, werkte ook niet in ons voordeel. Na een slippertje van Neal, zonder ernstige gevolgen, kwam het eerste wapenfeit van VVC: Job speelde behendig een paar man uit op links, maar werd vervolgens onreglementair gevloerd. De vrije trap van Dylan ging helaas hoog over. Twee corners aan VVC zijde leverden niets op, maar na een actie van Felipe had Stef een betere kans, maar zijn inzet buitenkant schoen, ging over.

Hierna was het weer Odijk dat gevaarlijk werd na slecht uitverdedigen van VVC, hetgeen resulteerde in weer twee corners. Nadat eerst Neal nog redde werd daarop de bal ingeschoten, maar werd het Odijkse doelpunt wegens buitenspel geannuleerd. Hierna was het weer VVC dat gevaarlijk werd via Stef, nadat eerst Felipe na een actie van Job te zacht inschoot, maar daarmee wel Stef in stelling bracht. De keeper kon de bal ternauwernood keren, ten koste van een corner. Die leverde echter niets op. De corner aan de andere kant wel, die door de nr.10 scherp ingedraaid werd en door Neals handschoenen glipte. Was een pech…..!

Hierna kwam Odijk nog twee keer gevaarlijk door, maar wist Neal het gevaar te keren. Maar was het toch Jamil die de grootste kans voor VVC kreeg in blessuretijd, echter alleen voor de keeper het net niet wist te vinden.

Kortom een enerverende eerste helft waar duidelijk werd dat VVC grote moeite had om aan voetballen toe te komen, door het opportunistische spel van Odijk. In de rust werd erop gewezen dat net als vorige week tegen Real Sranang het maar een doelpunt verschil is en dat we altijd scoren, kortom: vertrouwen houden. Job maakte plaats voor Joes, maar Dylan moest noodgedwongen ook vervangen worden door Daan, die dat met verve deed op het middenveld. Na eerste een levensgrote kopkans (naast) voor de spits van Odijk, kwam ook Donny in het veld voor Robin.

Eerst was er een vlammend schot van Daniel, dat door Marco ongelukkig werd gekraakt, waarna de spits van Odijk behendig uit de draai, Neal kansloos liet in de verre hoek, maar gelukkig voor ons ging de bal voorlangs! Een kopbal van Stef ging ook maar nipt over, toen het tijd werd voor wederom onconventionele maatregelen te nemen. Denis – onze aanwinst dit seizoen, die door lang blessureleed slechts een paar wedstrijdjes in twee had kunnen maken – moest de aanval versterken. En dat lukte wonderwel, want Odijk kwam er niet echt meer uit. Eerst was daar een pegel van Stef, die door de keeper nogal vreemd werd gepareerd. Daarna een kopbal van nota bene Joes, die naar verluidt de lijn in zijn geheel had gepasseerd, maar door het ontbreken van doellijntechnologie in Wilnis, niet gehonoreerd kon worden. Toch kon Odijk ook nog gevaarlijk worden door het alles of niets spel, maar gelukkig breide de spits te lang, waardoor Donny redding kon brengen.

Een afstandsschot van Daan ging net over en toen in blessuretijd Marco goed voor zijn man komend de kruising raakte, waren we bang dat het echt zo’n middag ging worden. Maar niet, want opeens was daar Denis, die als een duveltje uit een doosje, als een echte spits, een afvallende bal inschoot en daarmee in de 94^ste minuut de gelijkmaker toch nog binnen schoot. Begrijpelijkerwijs was de ontlading groot, zowel binnen als buiten de lijnen en konden we ons gaan opmaken voor een verlenging.

In de verlenging was het eigenlijk vooral VVC dat de klok sloeg, Odijk oogde fysiek en misschien ook wel mentaal aangeslagen, waar ik nog begrip voor kan opbrengen ook. Kansen, of kansjes waren er voor Jamil 2x, Denis, weer een afstandsschot van Daan waar de keeper zijn antwoord op had en in de dying seconds nog voor Nima (in de ploeg gekomen voor Marco) en Felipe. Zo kreeg Odijk uiteindelijk waar het tijdens de verlenging op uit was: Strafschoppen zouden de beslissing moeten brengen in deze enerverende wedstrijd, die werkelijk alles had! In de tweede verlenging werd ook Tom nog ingebracht voor de leeg gestreden Jamil.

De penaltyreeks ging het aardig gelijk op. Denis mistte de eerste voor ons, maar de derde voor Odijk ging op de lat, waarna Felipe, Nima, Emile (via een herkansing), Daan, Donny, Stef, Tom en Neal geen fout maakten, was het uiteindelijk een jongeling van Odijk die de bal hoog over joeg en daarmee het pleit beslechtte in VVC voordeel. Als laatste MVP is ditmaal unaniem Remco gekozen, die een toonbeeld van onverzettelijkheid bleek en de persoonlijke duels allemaal won. Kortom voorop in de strijd als een echte lijder. Chapeau!

Wat er daarna gebeurde is natuurlijk met geen pen te beschrijven. Het toppunt van ontlading, tranen, dansjes en alle meegereisde supporters op het veld, een groot feest dat je mee gemaakt moet hebben om te geloven.

Het duurde dan ook even, voordat alles gedoucht en wel in de bus zat en de thuisreis aanvaard kon worden.

Een allerhartelijkste ontvangst op de Montreallaan volgde, met diverse complimenteuze toespraakjes en versnaperingen.

Maar als er iets duidelijk is geworden, is dat het feit dat we iedereen dit seizoen keihard nodig hebben gehad en een compliment naar alle spelers, zeker diegenen die als invaller moesten fungeren, voor de inzet en beleving. En als we het dan over beleving hebben, dan wil ik ook graag de mannen van het tweede en Onder 23 benoemen. Ik loop, zoals al vaker aangehaald een tijdje mee, maar de saamhorigheid binnen de gehele selectie is ongekend groot en dat heb ik wel eens anders mee gemaakt. Anderzijds tekent dat ook wel de sfeer binnen de hele groep en ik hoop dat we dit de komende jaren kunnen vasthouden.

Tenslotte een bedankje wederom aan alle sponsoren en ook de supporters, die ons dit jaar hebben gesteund, door weer en wind, in voor – en tegenspoed, het betaalt zich gelukkig uit! Ook de mensen van de kantine, die weer hun vrije tijd opofferden om ons te onthalen, hartelijk dank.

Dat we daarna nog een grootse huldiging in de feesttent te wachten stond was natuurlijk helemaal het kersje op de taart en daar bleef het dan ook nog lang onrustig, naar ik heb mogen vernemen.

Sportieve groet en tot volgende seizoen weer terug in de derde klasse!

AJ

De foto’s en filmpjes spreken voor zich, dank voor het delen!